Zondag 15 maart kregen we te horen dat wij vanaf 16 maart alleen nog maar open mochten voor de noodopvang van kinderen waarvan één van de ouders in de vitale of cruciale sector werkzaam is. Die volgende ochtend zullen we niet snel vergeten… Het was stil op straat, stil op de groepen. Dat was echt even wennen!
Onze collega’s hebben de afgelopen weken hard doorgewerkt. Zij vingen kinderen op van ouders die in de cruciale beroepen werken, hebben de noodopvang (‘s nachts) geregeld, trainingen gevolgd, de ruimtes opgeruimd, schoongemaakt en heringericht en zij hebben de kinderen en de ouders de gelegenheid gegeven om te wennen de afgelopen twee weken.
Gelukkig hebben de telefoons en de tablets ons geholpen om de al die weken toch contact te onderhouden met de kinderen die wij moesten missen op de groep. Maar wat was het fijn toen we afgelopen maandag de kinderen weer mochten verwelkomen! De collega’s en Puk zijn blij om alle kinderen weer te zien. Fijn dat iedereen weer gezond is teruggekeerd. We gaan er weer iets moois van maken samen!